Złap multietatowca. Jeśli potrafisz!

Multietatowość to termin, który można rozumieć różnie. Do niedawna oznaczał po prostu pracę na kilku etatach, tak jak w przypadku wspominanego we wstępie łódzkiego nauczyciela, albo łączenie etatów pozornie niemających ze sobą nic wspólnego. Zdarza się np., że firma wypuszczająca na rynek nowy lek szuka marketingowca po akademii medycznej na kierunku lekarskim. I takiego człowieka znajduje. Dziś jednak pojęcie to rozszerza zakres znaczeniowy i wiele osób na dźwięk słowa: multietatowiec pomyśli nie o kimś zapracowanym, kto łączy etaty, lecz o kimś, kto niejawnie świadczy usługi dla kilku firm. Coraz częściej multietatowiec to ktoś, kto dobrowolnie zatrudnia się na co najmniej dwa etaty, by móc otrzymywać więcej niż jedną pensję. Ponadzatrudnienie, które dotyczy lekarzy lub nauczycieli, związane jest brakami kadrowymi, ale też ich wysoką odpowiedzialnością społeczną. Lekarz wie, że jeśli nie weźmie dyżuru w innym szpitalu, to przy łóżku pacjenta w tej placówce nikt nie stanie. Multietatowcy pracujący w kilku firmach niejawnie, mają zazwyczaj inne cele. Traktują pracę tylko jako źródło dochodu, dbają, by pracodawcy nie dowiedzieli się o sobie nawzajem i przyświeca im filozofia quiet quitting, o której mogliście już u nas czytać.

‍

‍

Kto to robi, jak i dlaczego?

Ukryci multietatowcy to przede wszystkim osoby, które mogą pracować zdalnie lub hybrydowo. Nietrudno się więc dziwić, że na rozwój tego trendu wpływ miała pandemia. W wielu zawodach, głównie w branży IT, home office i elastyczne godziny pracy są standardem. To dzięki nim multietatowcy mogą zatrudniać się w firmach na różnych kontynentach i przeskakiwać między strefami czasowymi.

Multietatowiec wykonuje minimum obowiązków, ale nie tylko dlatego, by się nie przepracować, lecz także dlatego, by nie budzić zbyt dużego zainteresowania. Bycie przeciętnym jest jedną z dewiz osób utożsamiających się z ideą pracy na wielu etatach. Co więcej, aby utrzymać kilka stanowisk, nie można zacząć angażować się w obowiązki na którymkolwiek z nich, bo pojawi się konflikt interesów. Konflikt rzecz jasna i tak może się pojawić – wystarczy, że kalendarze obowiązków zaczną się nakładać. Co, jeśli trzeba będzie pojawić się o tej samej godzinie na dwóch wideokonferencjach? Odpowiedzi udziela niejaki Isaac P., który na stronie Overemployed.com i kanale Reddit r/overemployed gromadzi największą społeczność związaną z ruchem ponadzatrudnionych na świecie. W związku z tym, że nie można się rozdwoić, Isaac proponuje pojawić się na jednej wideokonferencji, a nieobecność na drugiej wytłumaczyć problemami technicznymi.

By sprawnie funkcjonować w świecie multietatowości, należy trzymać się 12 zasad, które stanowią kodeks każdego, kto walczy o wolność finansową, zatrudniając się w kilku firmach. Wolność finansowa i poczucie stabilności zawodowej formalnie stoją u podstaw ruchu multietatowców. Wiele osób uważa, że im więcej prac, tym lepiej. W końcu, gdy multietatowiec zostanie przez kogoś przyłapany, może spodziewać się zwolnienia. Doskonale wiedział o tym użytkownik SweetMullet, który na stronie Isaaca opisał swoją historię utrzymywania pięciu etatów. Podkreślił on, że choć istniało ryzyko, że któryś z pracodawców dowie się o całej akcji i go zwolni, to wiedział, że zostaną mu jeszcze cztery inne prace. Bezpieczeństwo zatrudnienia pozwoliło mu odważnie negocjować stawki podczas rekrutacji na każde kolejne stanowisko.

‍

‍

Po pierwsze i ostatnie – nikomu ani słowa!

Kredo multietatowców sprowadza się do zachowania tajemnicy. O wielu etatach nie powinno się wspominać nawet rodzinie. By być multietatowcem, trzeba więc podjąć ryzyko, wytłumić emocje, umieć pokazać pokerową twarz, trochę poudawać, sporo analizować, mieć łut szczęścia… Czy to wszystko nie przypomina czasem rozgrywki hazardowej? No właśnie. Tym bardziej że roczne wynagrodzenie też przypomina czasem małą wygraną na loterii. Idea pracy tylko dla zysku, bez oglądania się na dobro wspólne, znajduje potwierdzenie we wspomnianych 12 zasadach multietatowców. Są wśród nich: „Najpierw zadbaj o siebie”, „Nie miej ego”, „Bądź przeciętny”, „Kolejny dzień, kolejny dolar” czy „Nie zakochuj się w pracy. Zwłaszcza tej drugiej”. W tym miejscu warto zauważyć, że w Polsce praca dla kilku podmiotów nie jest zabroniona. O kolejnych etatach nie trzeba też informować pracodawcy. Jedynym wyjątkiem jest podpisanie z pracodawcą umowy o zakazie konkurencji.

Ukrywana multietatowość każe zastanowić się nad wartością pracy w życiu człowieka. Przez krytyków multietatowcy nazywani są czasem bigamistami lub poligamistami kariery. Nie jest to oczywiście globalny trend. Rozwija się on szczególnie za oceanem i dotyczy zaledwie kilku branż – głównie IT, finansowej czy marketingowej – ale odciska na nich swoje piętno. A Wy co o tym sądzicie? Dajcie znać na naszym Facebooku, Instagramie lub w komentarzu, czy gdybyście mogli, skusilibyście się na taką opcję? Jesteśmy ciekawi Waszego zdania!

‍

‍

Źródła:

https://gojtowska.com/2022/11/28/multietatowosc/

https://kamilstanuch.pl/2022/09/6-notatek-o-zjawisku-overemployed-i-5-pracach-naraz/

https://www.reddit.com/r/overemployed/

https://overemployed.com/

https://overemployed.com/story-five-it-jobs-millionaire-u-sweetmullet/

https://www.nytimes.com/2021/09/08/magazine/overemployed-work-ethics.html

https://overemployed.com/12-rules-for-working-remote-wfh/

https://www.rp.pl/praca/art36532841-bigamisci-kariery-czyli-specjalisci-pracujacy-na-dwoch-etatach

https://finanse.wp.pl/pilnie-zatrudnie-lekarza-ze-znajomoscia-technik-sprzedazy-6114646582728321a

https://piotrrawski.pl/2022/02/05/overemployment-w-branzy-it-praca-na-kilku-etatach-nowym-trendem-rowniez-w-polsce/

GIF: https://gifer.com/en/FGPL

‍